
Κάθε χρόνο τα ίδια...
Όλος ο κόσμος εορτάζει και καταναλώνει μανιωδώς την εποχή των Χριστουγέννων. Αναρωτιέμαι γιατί πρέπει να καταπιέζομαι για να είμαι χαρούμενη και λαμπερή τις συγκεκριμένες αυτές ημέρες και γιατί πρέπει να ξοδέψω ένα σωρό λεφτά για να πάρω δώρα, εφόσον πλέον μου αποκαλύφθηκε η απάτη ότι "Δεν υπάρχει ο Άγιος Βασίλης"!
Όλα αυτά τα λαμπιόνια στους δρόμους, οι χαρούμενες μουσικούλες, τα τεράστια Χριστουγεννιάτικά Δέντρα στις πλατείες (βλέπε Σύνταγμα) κατακλύζουν μια πόλη που για ένα μήνα είναι σαν να ρίχνει ένα μεγάλο πέπλο πάνω απ' τους ανθρώπους και τα προβλήματά της. Όλα καλύπτονται και όλα αλλάζουν. Πώς να καλύψεις όμως τους άστεγους, πως να καλύψεις τα αδέσποτα ζώα, πως να καλύψεις τα ενδοοικογενειακά προβλήματα που δεν κοιτάζουν ποτέ εποχές και γιορτές όντας απρόβλεπτα, πως να δώσεις χαρά στους ανθρώπους που μάχονται καθημερινά με τη μοναξιά και τον πόνο.
Πόσα λαμπάκια χρειάζονται να ανάψεις για να εξιλεώσεις κάθε στιγμή πόνου που πέρασε από πάνω σου τη χρονιά που έφυγε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου