Χωρίς τίτλο..

.....Είναι στιγμές που στη ζωή σου έρχονται άνθρωποι που αλλάζουν τις εικόνες του μυαλού σου, αλλάζουν τη σκέψη σου και τη θεώρηση της ζωής σου. Το πιο σπουδαίο όμως δεν είναι αυτό! Αρκεί να δέχεσαι τις στιγμές και να αντιλαμβάνεσαι τη σκέψη τους και άξαφνα ανοίγεται μπροστά σου ένας ολοκαίνουργιος κόσμος γεμάτος από μικρούς παραδείσους αλλά και σκοτεινές και απόκρημνες σπηλιές. Το φως αντικρούει και αντιστέκεται στο σκοτάδι, είναι μια διαρκής σύγκρουση ανάμεσα στον πόνο και τη λύτρωση. Η μοναξιά σου αντικαθίσταται από μια πελώρια αγκαλιά... στην ψυχή σου αν νιώσεις τη γαλήνη θα νιώσεις αμέσως και τις μικρές ενοχλητικές τσιμπιές του φόβου και της ανασφάλειας που είχες ως πρωτόπλαστος άνθρωπος. Συναισθήματα που μάχονται και αντικρούει συνεχώς το ένα το άλλο, κι εσύ απλός θεατής παρατηρείς την εξέλιξη της ίδιας σου της ζωής έχοντας στην πορεία της αποκτήσει στεγανά και ιδιομορφίες που ίσως ποτέ δεν καταφέρεις να αποβάλλεις. Τα παιδικά σου χρόνια είναι εκεί για να σου υπενθυμίζουν τη φυσική ροή των πραγμάτων. Η μνήμη διατηρεί αμείλικτα τις υπόγειες στοές του χτισμένου αναπόφευκτα από άλλους χαρακτήρα σου. Δεν μπορείς να ξεφύγεις, είναι σίγουρο.